دست نوشته های ما

نوروفیزیولوژی بالینی سیستم وستیبولار

تست های عملکرد وستیبولار بخش مهمی از روند ارزیابی و مدیریت بالینی بیماران با dizziness و 

دیگر اختلالات تعادلی را تشکیل می دهند. سایت سمعک تهران صفیر آزمایشگاه ارزیابی مسیر وستیبولار انسان، هنوز با این 

مشکل مواجه است که هیچ ارزیابی مستقیمی برای پاسخ های ارگان انتهایی وستیبولار وجود ندارد. 

فرد باید برای ارزیابی مسیر وستیبولار تنها به پاسخ های حرکتی ثانویه تکیه کند. بنابراین تفسیر 

صحیح تست های وستیبولار وتشخیص درست و طرح های مدیریت ملزم به درک نوروفیزیولوژی 

سیستم وستیبولار است. این فصل در مورد ساختار عملکرد سیستم وستیبولار در افراد سالم 

بحث می کند و هم چنین آزمایش هایی که نشان دهنده چگونگی تاثیر ناهنجاری های مختلف روی 

مسیرهای وستیبولار است را توصیف می کند. تمرکز این فصل روی موضوع هایی است که 

وابستگی بالینی دارند، شامل علایم بالینی و یافته های تست های عملکرد وستیبولار در طول مراحل 

مختلف ناهنجاری های وستیبولار.

نقش مسیرهای وستیبولار 

سیستم وستیبولار اطلاعات حسی در رابطه با موقعیت وحرکات سر درفضا را برای سیستم عصبی 

مرکزی (CNS) فراهم می کند. حرکات سر دارای 6درجه است، شامل جابجایی های خطی در طول 

3بعد و چرخش در حدود 3محور. بنابراین ارگان انتهایی وستیبولار حاوی چندین گیرنده می باشد، 

که هر گیرنده مسئول تشخیص وکدگذاری عصبی یک نوع حرکت سر می باشد. 

سیستم وستیبولار در حداقل 2رفلکس مهم شرکت می کند: رفلکس دهلیزی نخاعی (VSR) و رفلکس 

دهلیزی چشمی (VOR). سیستم وستیبولار دارای یک بخش محیطی و شامل لابیرنت و اعصاب 

وستیبولار ویک بخش مرکزی شامل هسته های وستیبولار می باشد. برای هر 2رفلکس،سیستم 

وستیبولار محیطی اطلاعات مربوط به موقعیت و حرکات سر را از طریق مسیرهای مرکزی 

وستیبولار به مراکز حرکتی از قبیل طناب نخاعی وهسته های اکلوموتور می فرستد. شکل 19.1 یک 

دیاگرام شماتیک از این 2رفلکس را نشان می دهد