دست نوشته های ما

رفلکس دهلیزی نخاعی (Vestibule-Spinal Reflex)

VSR یکی از مکانیسم های کنترل حرکتی است که به ثبات وضعیت در طول کارهای روتین مثل 

ایستادن قائم یا راه رفتن یا کارهای پیچیده تر مثل دویدن یا پریدن کمک می کند.  سمعک به منظور دست یابی 

به این هدف، VSR باید به طور مداوم اطلاعات حسی درباره موقعیت همه بخش های بدن شامل سر، 

گردن، تنه و پاها را دریافت کند. علاوه بر سیستم وستیبولار، حداقل 2سیستم حسی دیگر شامل سیستم 

حس عمقی وبینایی نیز اطلاعات حسی در رابطه با موقعیت بخش های مختلف بدن را برای VSR 

فراهم می کنند. گیرنده های حس عمقی در ماهیچه ها و مفاصل واقع شده اند و اطلاعاتی درباره 

موقعیت نسبی دو بخش مجاور بدن را فراهم می کنند. سیستم بینایی اطلاعات مربوط به موقعیت 

نسبی بدن در محیط خارجی را فراهم می کند. مکانیسم های حسی دیگری نیز وجود دارند که به ثبات 

وضعیت کمک می کنند اما مشارکت آنها هنوز به خوبی درک نشده است. 

اگر ما محدودیت هایی را روی نوع و سرعت جابجایی های بدن اعمال کنیم، برای مثال ایستادن آرام 

روی یک سطح سخت، در این صورت بین ورودی های حسی سیستم وستیبولار، حس عمقی و بینایی 

overlap وجود خواهد داشت. حتی دراین صورت نیزهم پوشانی به یک محدوده فرکانسی باریک 

حرکت بدن محدود می شود. در واقع این مکانیسم های حسی بدون هیچ بخش اضافی است زیرا 

محدوده های فرکانسی قابل استفاده هرکدام متمایز است. برای مثال ، سیستم بینایی به علت تاخیرات 

وسیع ذاتی در مسیر عصبی بینایی، مناسب ترین سیستم برای حرکات low F به طور معمول کمتر 

از 1Hz می باشد. زمان واکنش برای گیرنده های حس عمقی حدود 100 ms یا کمتر می باشد، که 

باعث می شود این سیستم برای حرکات با فرکانس بالا (بالاتر از~10 Hz) و سریع موثرتر باشند. 

محدوده کاربردی سیستم وستیبولارتقریبا بین محدوده سیستم بینایی و حس عمقی می باشد و فرکانس 

های حدود 0.1_3Hz را پوشش می دهد.