دست نوشته های ما

بینایی اطراف می تواند مشارکت سیستم tracking را کاهش دهد سمعک اما این کار برای بسیاری ازافراد 

مشکل است. تنهاتست واقعی سیستم اپتوکینتیک براساس حرکت محیط بینایی برای یک مدت زمان 

طولانی و سپس خاموش کردن لامپ اتاق واندازه گیری حرکات چشم در تاریکی کامل است. این 

تست، تست نیتاگموس بعد ازاپتوکینتیک نامیده می شود. امابیشترآزمایشگاه ها تجهیزات لازم برای 

انجام آن را دراختیارندارند. بنابراین یک فردبایدمحدودیت های آزمایش سیستم اپتوکینتیک را بداند. 

گیرنده های حس عمقی گردن نیز از طریق رفلکس Cervico-Ocular در ثبات gaze مشارکت می 

کنند. این رفلکس می تواند با جابجایی تنه در حالی که سر در فضا ثابت نگه داشته می شودفعال 

شود. با این حال به نظر نمی رسد که رفلکس COR، زمانی که گیرنده های وستیبولار سالم باشند 

نقش برجسته ای در ثبات gaze به مدت طولانی داشته باشند.

چه میزان نقص کلی عملکرد وستیبولار، عملکرد VOR را تحت تاثیر قرار می دهد؟ از آنجایی که 

سیستم وستیبولار یک تصویر ثابت از شی را در طول حرکت سر روی شبکیه ثابت نگه می دارد، 

نقص کامل عملکرد وستیبولار باعث می شود که در طول حرکت سر احساس کنیم که تصاویر ثابت، 

حرکت می کنند. این علامت، دید نوسانی (oscillospia) نامیده می شودکه در واقع در بیماران با 

نقص وستیبولار دوطرفه شایع است. علاوه براین، نقص عملکرد وستیبولار می تواند منجر به زوال 

دقت بینایی درطول حرکت سرشود.آسیب به دیگرمکانیسم های ثبات gaze می تواندباعث ناهنجاری 

های مختلف حرکات چشم واختلالات چشمی شود. تعیین نوع دقیق ناهنجاری بستگی به محل و 

ماهیت ضایعه دارد، اما به طور معمول نشان دهنده یک ضایعه CNS می باشد. این موضوع در 

فصل 20 باجزئیات بیشتر بحث شده است.