دست نوشته های ما

سن بیمار

واکنش های آلرژیک

عملکرد کلیه

درمان آنتی بیوتیک قبلی

دیگر داروهای به کار رفته

میزان اتوتوکسیتی داروها در بیشتر موارد توسط انتخاب با دقت دوز مناسب ( بر اساس سن، وزن بدن و دیگر عوامل ) و کنترل سطح حداکثر و حداقل دارو در خون ( پلاسما یا سطح سرم ) جلوگیری می شود. هدف حفظ کردن سطح سرمی است که برای کشتن میکروارگانیسم ها مناسب باشد و در ضمن پایین تر از سطح اتوتوکسیتی قرار گیرد.

  تعدادی عوامل وجود دارند که شانس اینکه یک داروی بالقوه اتوتوکسیک به حلزون آسیب زند و نقص شنوایی ایجاد کند را افزایش می دهند.

1- عملکرد کلیه آسیب دیده

2- دوره درمان افزایش یافته( بیشتر از 10 روز )

3- به کار بردن همزمان تعدادی داروهای دیگر( به خصوص داروهای مدر از قبیل furosemideیا lasix  یا آنتی بیوتیک های اتوتوکسیک دیگر)

4- درمان آمینوگلیکوزید قبلی

5- افزایش سن

6- کاهش شنوایی حسی – عصبی موجود

از آن جایی که  داروهای اتوتوکسیک عمدتا توسط کلیه دفع می شوند یا از خون برداشته می شوند، عملکرد کلیه به عنوان عاملی در تعیین میزان اتوتوکسیتی آمینوگلیکوزید مهم است. انواع مختلفی از بیماران تحت اندازه گیری پتانسیل برانگیخته شنوایی برای ارزیابی ادیولوژیکی یا تشخیص اختلالات عصبی اغلب با داروهای بالقوه اتوتوکسیک درمان شده اند. از قبیل:

 1- نوزادان تازه متولد شده با وزن کم و نارس در معرض خطر برای نقص شنوایی

2- بیمارانی با نئوپلاسم سیستم عصبی مرکزی

3- بیماران تحت عمل جراحی

4- بیماران به شدت دچار سوختگی

5- بیماران به شدت دچار آسیب مغزی در واحد مراقبت ویژه

ارزیابی ادیومتریک برای بیماران در معرض خطر برای نقص شنوایی اتوتوکسیک ، قبل ، در طی و بعد از درمان پزشکی و برای بیمارانی که در سطح سرم آنها داروهای بالقوه اتوتوکسیک از حدود ایمن قابل قبول فراتر رفته اند ، لازم است.

آزمون ادیومتریک برای اطمینان یافتن از سطوح ایمن دارو انجام نمی شود بلکه برای ثبت وضعیت شنوایی وقتی که اتوتوکسیتی محتمل یا مشکوک است، انجام می شود.  ارزیابی ادیومتریک پایه باید قبل از شروع درمان یا حداقل در طی اولین 72 ساعت ( 3 روز ) بعد از درمان انجام شود.سن بیمار

واکنش های آلرژیک

عملکرد کلیه

درمان آنتی بیوتیک قبلی

دیگر داروهای به کار رفته

میزان اتوتوکسیتی داروها در بیشتر موارد توسط انتخاب با دقت دوز مناسب ( بر اساس سن، وزن بدن و دیگر عوامل ) و کنترل سطح حداکثر و حداقل دارو در خون ( پلاسما یا سطح سرم ) جلوگیری می شود. هدف حفظ کردن سطح سرمی است که برای کشتن میکروارگانیسم ها مناسب باشد و در ضمن پایین تر از سطح اتوتوکسیتی قرار گیرد.

  تعدادی عوامل وجود دارند که شانس اینکه یک داروی بالقوه اتوتوکسیک به حلزون آسیب زند و نقص شنوایی ایجاد کند را افزایش می دهند.

1- عملکرد کلیه آسیب دیده

2- دوره درمان افزایش یافته( بیشتر از 10 روز )

3- به کار بردن همزمان تعدادی داروهای دیگر( به خصوص داروهای مدر از قبیل furosemideیا lasix  یا آنتی بیوتیک های اتوتوکسیک دیگر)

4- درمان آمینوگلیکوزید قبلی

5- افزایش سن

6- کاهش شنوایی حسی – عصبی موجود

از آن جایی که  داروهای اتوتوکسیک عمدتا توسط کلیه تجویز سمعک دفع می شوند یا از خون برداشته می شوند، عملکرد کلیه به عنوان عاملی در تعیین میزان اتوتوکسیتی آمینوگلیکوزید مهم است. انواع مختلفی از بیماران تحت اندازه گیری پتانسیل برانگیخته شنوایی برای ارزیابی ادیولوژیکی یا تشخیص اختلالات عصبی اغلب با داروهای بالقوه اتوتوکسیک درمان شده اند. از قبیل:

 1- نوزادان تازه متولد شده با وزن کم و نارس در معرض خطر برای نقص شنوایی

2- بیمارانی با نئوپلاسم سیستم عصبی مرکزی

3- بیماران تحت عمل جراحی

4- بیماران به شدت دچار سوختگی

5- بیماران به شدت دچار آسیب مغزی در واحد مراقبت ویژه

ارزیابی ادیومتریک برای بیماران در معرض خطر برای نقص شنوایی اتوتوکسیک ، قبل ، در طی و بعد از درمان پزشکی و برای بیمارانی که در سطح سرم آنها داروهای بالقوه اتوتوکسیک از حدود ایمن قابل قبول فراتر رفته اند ، لازم است.

آزمون ادیومتریک برای اطمینان یافتن از سطوح ایمن دارو انجام نمی شود بلکه برای ثبت وضعیت شنوایی وقتی که اتوتوکسیتی محتمل یا مشکوک است، انجام می شود.  ارزیابی ادیومتریک پایه باید قبل از شروع درمان یا حداقل در طی اولین 72 ساعت ( 3 روز ) بعد از درمان انجام شود.