دست نوشته های ما

اگر متخصص ENT تعیین کند که دلایل پزشکی وجود دارد که از کاشت الکترود جلوگیری می کند ( مثلاً فقدان کامل حلزون یا سندرم مجرای کوچک گوش داخلی که در آن عصب ها ممکن است وجود نداشته باشد در این مورد از EABR      همراه با MRI استفاده می شود .)

باقی مانده ی ارزیابی ها انجام نمی شود . در موارد پیچیده اگر لازم باشد سمعک استارکی پزشک ساختار غشایی گوش داخلی یا ساختار عصبی مجرای گوش داخلی را ببیند  CT اسکن ممکن است نتواند تمامی اطلاعات لازم را فراهم کند . در چنین مواردی MRI استخوان تیمپورال می تواند انجام شود .

اگر چه ناهنجاری ها یا Cochlear  ossification ( کامل یا جزئی ) ممکن است عمق قرار دهی آرایش الکترودی یا انتخاب گوش مورد کاشت را تحت تأثیر قرار دهند به ندرت مانع کاشت حلزون می شوند .

با این حال بهترین راه شناسایی زود هنگام کاهش شنوایی پس از مننژیت و سمعک ویدکس MRI به هنگام برای ردیابی اولیه ی  Ossification می باشد . اگر روند استخوانی شدن در مراحل اولیه شناسایی شور اغلب قرار دهی کامل الکترود انجام پذیر است و بهترین سود از درک گفتار برای کودک فراهم می شود .

اختلالات مادرزادی حلزون شامل دیسپلازی موندینی و سندرم اتساع  اکواداکت حلزونی گسترده بوده و در کم شنوایی های حسی عصبی سندرمیک مشاهده می شود عدم وجود حلزون مانعی برای انجام کاشت است اما اگر بخشی از آن نیز وجود داشته باشد جراحی کاشت امکان پذیر است .

آپلازی میشل که در آن حلزون تشکیل سمعک زیمنس هوشمند نمی گردد و عدم وجود راه های مرکزی به ویژه عصب دهلیزی حلزونی دو مورد از ناهنجاری های رادیولوژیکی است که مانع انجام کاشت می شوند . 

ارزیابی های ادیولوژیک :

هدف اولیه ی ارزیابی ادیولوژیک تعیین نوع و شدت کاهش شنوایی است . ارزیابی های شنوایی مشتمل بر اتوسکوپی ، بررسی فاکتورهای highrisk  آزمونهای ادیومتری تون خالص، آستانه های راه هوایی AC و راه استخوانی BC  ( بدون سمعک ) ، آستانه ی بازشناسی گفتار SRT ، آستانه ی دریافت گفتار SDT یا بازشناسی کلمه ، گسیل های صوتی گوش که ابزاری غیر تهاجمی ، عینی و دقیق است و سریع اجرا می شود OAE و تیمپانومتری ( برای رد عفونت گوش میانی و سالم بودن پرده ی تیمپان ) و رفلکس اکوستیک برای اثبات عدم وجود رفلکس عضله ی رکابی می باشد .